Οι Έλληνες του Καφιριστάν, η χώρα των απίστων . . . . . . . . . . κατά τους Μουσουλμάνους.

Στη Δυτική περιοχή της ινδικής υποηπείρου, 

εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το κράτος του Πακιστάν, 

έγινε πριν από αιώνες η συνάντηση των λαών της Ινδίας 

και της Ελλάδας. Αρχαίοι 'Ελληνες συγγραφείς, 

όπως ο Ηρόδοτος, μας ενημερώνουν ότι

 από τον 6ο π.Χ αιώνα υπήρχαν εκεί 'Ελληνες, 

αλλά και Βουδιστικά κείμενα, 

όπως το "Majjihima Nakaya", αναφέρονται 

σε "Κράτος Ελλήνων" την εποχή του Βούδα

τον 6ο π.Χ. αιώνα στον Καύκασο (Hindukush),

 εκεί που σήμερα ζουν οι Καλάς. 

Η παρουσία των Ελλήνων στην ινδική υποήπειρο

 γίνεται περισσότερο αισθητή μετά τον 4ο π.Χ. αιώνα. 

1. Με την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου 

που διέσχισε τη χώρα του Ινδού (327-326 π.Χ). 

2. Με την ανάπτυξη των ελληνικών Βασιλείων 

της Βακτρίας και της Ινδίας για τρεις περίπου αιώνες

 μετά τον Αλέξανδρο. 

3. Με την άνθιση της Ελληνοβουδιστικής

 τέχνης της "Gadhara" για άλλους πέντε αιώνες. 

Η χώρα του Πακιστάν καθίσταται 

ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τους 'Ελληνες, 

όχι μόνο για το ιστορικό παρελθόν της 

αλλά και για το παρόν της. 

Ο σημερινός επισκέπτης ακούει έκπληκτος 

τους φιλόξενους πολίτες αυτής της Χώρας 

να φέρουν με πολλή υπερηφάνεια 

το όνομα "Σικαντέρ Αζάμ"

 (Αλέξανδρος ο Μέγας). 

Να μιλούν για τις 6 Αλεξάνδρειες που υπάρχουν

 στη Χώρα τους, μεταξύ των οποίων 

είναι η Νίκαια-Αλεξάνδρεια 

και η Βουκεφάλεια-Αλεξάνδρεια. 

Να εμπιστεύονται την "Younani Medicine", 

δηλαδή την ελληνική Ιατρική, 

παιδί της Ιπποκράτειας,

 που έφερε μαζί του ο Αλέξανδρος. 

'Εκπληκτος ο 'Ελληνας επισκέπτης των Μουσείων 

του Πακιστάν στο Καράτσι, στη Λαχώρη, 

στο Πεσάβαρ, στα Τάξιλα, διαβάζει γραμμένα 

στα ελληνικά τα ονόματα των 41 Ελλήνων Βασιλέων 

της Βακτρίας και της Ινδίας 

πάνω στα χρυσά και αργυρά τους νομίσματα:

 Δημήτριος, Μένανδρος, Αγαθοκέλεια ... 

Βλέπει το Βούδα με τα Απολλώνια χαρακτηριστικά, 

ντυμένο με τον ελληνικό χιτώνα, 

και διακρίνει στα ανάγλυφα της Gadhara, 

δίπλα στις Βουδιστικές Θεότητες, Ελληνικές, 

όπως του Δία και της Αθηνάς. 

Ανάμεσα στους κορινθιακούς κίονες 

και τις πέτρινες γιρλάντες με τ’ αμπελόφυλλα, 

τους κισσούς και τους ερωτιδείς, τους Τρίτωνες

 και τους 'Ατλαντες, τα ανάγλυφα

 με τις βακχικές σκηνές και τους ελληνικούς χιτώνες 

των αγαλμάτων, ξεχνά την απόσταση που χωρίζει 

το Πακιστάν από την Ελλάδα της Μεσογείου.

Όταν μαθαίνουν ότι είναι 'Ελληνας, 

του συνιστούν να επισκεφθεί τους «συγγενείς» του

 στις Βόρειες περιοχές του Πακιστάν, εκεί όπου 

συναντώνται οι οροσειρές των Ιμαλαΐων 

και του ινδικού Καυκάσου (Hindukish). 

Οι παραδόσεις αυτών των φυλών με τα Μεσογειακά χαρακτηριστικά, στο Τσιτράλ, στο Χούνζα, 

στο Γκιλγκίτ, στο Σκαρντού με την ακρόπολή τους 

που την ονομάζουν Ισκαντέρια, δηλαδή Αλεξάνδρεια, 

τους θέλουν απογόνους των στρατιωτών 

του Μ. Αλεξάνδρου και έτσι προβάλλονται 

από τα έντυπα 

του Πακιστανικού Οργανισμού Τουρισμού. 

Η θρησκεία τους είναι πολυθεϊστική.

 Πατέρας των θεών και των ανθρώπων είναι

 ο DI ZAU (Δίας-Ζευς). 

Το όνομά του σημαίνει 

«αυτός που δίνει ζωή» 

μιας και οι λέξεις «DI» και «ZAU» 

σημαίνουν «Δίδω» και «Ζωή» αντίστοιχα. 

Τον πατέρα των θεών τον αποκαλούν 

και "Raintagarau" (Παντοκράτωρ) που σημαίνει 

αυτόν που «τα πάντα ελέγχει και κυβερνά». 

Η θεότητα του σπιτιού, της οικογένειας

 και της κοινότητας είναι η «Tsestak» (Εστία). 

Κάθε σπίτι έχει μια γωνιά αφιερωμένη σ' αυτήν 

και κάθε οικισμός ένα ναό, όπου συγκεντρώνονται 

για τις τελετές τους. Στα δάση, στα ποτάμια,

 στις κορυφές των βουνών κατοικούν 

διάφορα Πνεύματα (Νύμφες), που πολλές φορές

 βοηθούν τους Καλάς

 μέσω «διαμέσων» ανθρώπων οι οποίοι μπορούν

 και επικοινωνούν μαζί τους. 

Προστάτης των ποιμένων 

είναι ο "Sagikor" με ιδιαίτερο ιερό, που δέχεται

προσφορές όταν οι ποιμένες κατεβαίνουν 

από τα υψώματα στα χωριά τους. 

Το τελετουργικό της θυσίας ακολουθεί 

την αρχαία ελληνική παράδοση, αφού και εδώ 

ο κέδρος και η βελανιδιά είναι 

τα ιερά δένδρα του DI ZAU. 

Ο καπνός των κλαδιών που καίγονται

 ευχαριστεί τους θεούς. Αυτοί που συμμετέχουν

 στη θυσία πρέπει να κάνουν καθαρτήριο λουτρό 

με νερό πηγής ή με μούστο 

από σταφύλια που έκοψαν πρόσφατα. 

Με το αίμα του ζώου ραντίζουν το βωμό 

και τη φωτιά που έχουν ανάψει. 

Κατά τη διάρκεια της τελετής όλοι οι άνδρες 

προσεύχονται μεγαλόφωνα στους θεούς. 

Οι γυναίκες δεν συμμετέχουν. 

Τα κέρατα του θυσιαζόμενου ζώου κοσμούν 

τις προσόψεις των σπιτιών, 

αφού το δικέρατο σύμβολο 

παραμένει ακόμα ιερό στον τόπο τους από τότε 

που ο μεγάλος στρατηλάτης το υιοθέτησε, 

όταν επισκέφθηκε το Ιερό του 'Αμμωνα Δία

 στην όαση Σίβα.

Οι Καλάς ακολουθούν σήμερα τα ίδια αρχαία έθιμα, 

δηλαδή καθαρτήρια λουτρά, ψήσιμο ειδικών άρτων, πυρσοφορίες, σεξουαλικά πειράγματα,

 προσφορά τροφών στους προγόνους τους κ.α. 

Στις θρησκευτικές εορτές που παρευρίσκονται 

και γυναίκες εκτελούνται γυναικείοι κυκλικοί χοροί.

ΠΗΓΗ: http://abnet.agrino.org/