Όταν ο Mars Observer έφευγε για το ηλιακό σύστημα, ο R. Hoagland ξεκίναγε μια νέα έρευνα. Επειδή στο κοντινό μέλλον δεν φαινόταν να υπάρχουν νέες φωτογραφίες από τον πλανήτη Άρη, για τα επόμενα 50 χρόνια τουλάχιστον, ο Hoagland μπορούσε να συγκεντρωθεί πλήρως σε μια νέα έρευνα, στις αρχές του 1990.
Δουλεύοντας με την υπόθεση ότι άνθισε ένας προηγμένος πολιτισμός με ικανότητα να ταξιδεύει στο διάστημα και ενδιαφερόταν πολύ να αφήσει τα καλύτερα στον Άρη στο μακρινό παρελθόν, ο Hoagland κατέληξε νωρίς ότι θα είχαν επισκεφτεί και άλλους πλανήτες ή δορυφόρους στο ηλιακό σύστημα. Το πιο προφανές μέρος για να βρει κανείς τέτοια σημάδια μιας παλιάς επίσκεψης του ήταν κατά την γνώμη του ο δορυφόρος της γης, η σελήνη.
Η σελήνη είναι ένα μεγάλο μέρος, με ξηρά μεγαλύτερη από την ήπειρο της Αφρικής και υπήρχαν κυριολεκτικά δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες από τους διάφορους Lunar Orbiter, Surveyor, Ranger και τις αποστολές Απόλλων. Υπήρχε ένα μεγάλο αρχείο, συμπεριλαμβανομένου μια επίσημη μελέτη της NASA (NASA STUDY transient lunar phenomena).
Από τις πηγές του ο Hoagland πήρε έναν κατάλογο με φωτογραφίες από τη σελήνη από την δεκαετία του 1960, ο οποίος περιείχε φωτογραφίες που πάρθηκαν από ένα τηλεσκόπιο τελευταίας τεχνολογίας με διάφορα στοιχεία από την σελήνη. Σε μία τέτοια φωτογραφία, η οποία πάρθηκε από τη γη, είναι που βρήκε το πρώτο του στοιχείο για να ξεκινήσει την έρευνα.
Ο Hoagland απέχτησε αυτόν τον ιστορικό σελινιακό άτλα τον Σεπτέμβριο του 1992 από Space Sciences Laboratory North American Aviation Inc. μερικές μέρες μετά την απογείωση του Mars Observer. Με την πρώτη ματιά κάθε φωτογραφία έμοιαζε με τις επόμενες απομακρυσμένες και κοντινές λήψεις, κρατήρες. Τότε τα μάτια του έπεσαν στην νοτιοανατολική γωνία της σελίδας 241, όπου ο κρατήρας Triesnecker πρωτοεμφανίστηκε στη συλλογή. Μία μεγέθυνση της φωτογραφίας αργότερα και ήξερε ότι έκανε το πρώτο βήμα του σε αυτό που θα γινόταν μία νέα έρευνα γεφυρώνοντας το κενό ανάμεσα στη γη, τον Άρη και τη Σελήνη.
Μεγέθυνση από την αρχική φωτογραφία.
Αυτή η καταπληκτική φωτογραφία αποκάλυψε μία αλάθητη εικόνα ενός ισόπλευρου τριγώνου -μιας δισδιάστατης βάσης μιας τετράεδρης γεωμετρικής και σήμα κατατεθέν της πολυδιάστατης φυσικής-να αποθανατίζεται σε έναν σεληνιακό κρατήρα, στο κέντρο της σελήνης.
Ήταν κόλπο από φως και σκια, όπως αρέσκεται η ΝΑΣΑ να λέει... ή ήταν αλήθεια; Εξοπλισμένος με ένα 486 προσωπικό υπολογιστή, με έναν 1600 dci σαρωτή και μια ποικιλία από τελευταίας τεχνολογίας ψηφιακής επεξεργασίας προγράμματα-πιο δυνατά από τα μηχανήματα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων και υπαλλήλων της ΝΑΣΑ πριν από 25 χρόνια, ξεκίνησε να αναλύει εκ νέου τις φωτογραφίες από τον υπολογιστή του.
Ονομάστηκε από τον Hoagland:The Shard, ένα καταπληκτικό αντικείμενο το οποίο έστεκε περίπου 1,5 μίλια πάνω από την επιφάνεια της σελήνης (κρίνοντας από την γεωμετρία της σεληνακάτου από την αρχική φωτογραφία). Σε έναν κρατήρα χτυπημένο στην σεληνιακή επιφάνεια και εκθετημένο δισεκατομμύρια χρόνια σε αστεροϊδείς και σε βομβαρδισμό από μικρομετεορίτες το Shard ήταν αρκετά ανώμαλο, προκλητικά όρθιο, ένα κτίσμα σε σχήμα κορίνας με μια ακανόνιστη κορυφή, με πρησμένη μέση και στενή βάση (πόδια).
Πίσω στην βορειοανατολική (δεξιά) πλευρά της φωτογραφίας του Lunar Orbiter βρίσκεται ένα εξίσου περίεργου σχήματος σκια του καταπληκτικού αντικειμένου - που καθρευτίζει σε έναν βαθμό την μοναδική μορφολογία του Shard. Η σκια ήταν ακριβώς σε σχέση και με την διαμόρφωση του εδάφους πάνω από το οποίο το αντικείμενο στέκετε. Επιπροσθέτως η σκια ήταν ακριβώς σε σχέση με τον μήνα και την ώρα, την γωνία λήψης από το σκάφος και την πραγματική γωνία του ήλιου και της φωτεινότητας τους αντικειμένου όταν πάρθηκε η φωτογραφία: μέσα Φεβρουαρίου του 1967.
Ήταν αυτή η σκια περισσότερο από κάθε άλλη οπτική γωνία του αντικειμένου, η οποία στα μάτια πολλών παρατηρητών, οριστικοποίησε την πραγματικότητα του Shard ως ένα ακραίο ανώμαλο και πιθανό κατασκεύασμα στη σελήνη.
Το καθαρό ύψος και σχήμα του αντικειμένου επίσης συνηγορούσαν για καταγωγή πολύ πιο πρόσφατη από το πολύ αρχαίο, στρογγυλό και διαβρωμένο σεληνιακό περιβάλλον που το περιβάλλει. Βρίσκεται νοτιοδυτικό της περιμέτρου του Sinus Medii, απέναντι από έναν αρχαίο κρατήρα που ονομάζεται Flammarion, το αντικείμενο έχει καταφέρει με κάποιον τρόπο να αψηφά τους νόμους της εντροπίας, οι οποίοι έχουν καταστρέψει το περιβάλλον, σύμφωνα με τα στοιχεία της γεωχημικής και την ισοτοπική ηλικία. Η βροχή από μετεωρίτες και η απουσία από "πρόσφατη" γεωλογική δραστηριότητα θα έπρεπε να είχαν μειώσει το αντικείμενο σε κομμάτια μη αναγνωρίσιμα από το περιβάλλον δισεκατομμύρια χρόνια πριν, αλλά βρίσκεται εκεί προκλητικό, ανεξήγητο, να στέκεται ακόμα.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΗΓΗ : ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ DARK MISSION - THE SECRET HISTORY OF NASA του RICHARD HOAGLAND και MIKE BARRA ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΙΣΤΟΛΟΓΟΙ
Δουλεύοντας με την υπόθεση ότι άνθισε ένας προηγμένος πολιτισμός με ικανότητα να ταξιδεύει στο διάστημα και ενδιαφερόταν πολύ να αφήσει τα καλύτερα στον Άρη στο μακρινό παρελθόν, ο Hoagland κατέληξε νωρίς ότι θα είχαν επισκεφτεί και άλλους πλανήτες ή δορυφόρους στο ηλιακό σύστημα. Το πιο προφανές μέρος για να βρει κανείς τέτοια σημάδια μιας παλιάς επίσκεψης του ήταν κατά την γνώμη του ο δορυφόρος της γης, η σελήνη.
Η σελήνη είναι ένα μεγάλο μέρος, με ξηρά μεγαλύτερη από την ήπειρο της Αφρικής και υπήρχαν κυριολεκτικά δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες από τους διάφορους Lunar Orbiter, Surveyor, Ranger και τις αποστολές Απόλλων. Υπήρχε ένα μεγάλο αρχείο, συμπεριλαμβανομένου μια επίσημη μελέτη της NASA (NASA STUDY transient lunar phenomena).
Από τις πηγές του ο Hoagland πήρε έναν κατάλογο με φωτογραφίες από τη σελήνη από την δεκαετία του 1960, ο οποίος περιείχε φωτογραφίες που πάρθηκαν από ένα τηλεσκόπιο τελευταίας τεχνολογίας με διάφορα στοιχεία από την σελήνη. Σε μία τέτοια φωτογραφία, η οποία πάρθηκε από τη γη, είναι που βρήκε το πρώτο του στοιχείο για να ξεκινήσει την έρευνα.
Ο Hoagland απέχτησε αυτόν τον ιστορικό σελινιακό άτλα τον Σεπτέμβριο του 1992 από Space Sciences Laboratory North American Aviation Inc. μερικές μέρες μετά την απογείωση του Mars Observer. Με την πρώτη ματιά κάθε φωτογραφία έμοιαζε με τις επόμενες απομακρυσμένες και κοντινές λήψεις, κρατήρες. Τότε τα μάτια του έπεσαν στην νοτιοανατολική γωνία της σελίδας 241, όπου ο κρατήρας Triesnecker πρωτοεμφανίστηκε στη συλλογή. Μία μεγέθυνση της φωτογραφίας αργότερα και ήξερε ότι έκανε το πρώτο βήμα του σε αυτό που θα γινόταν μία νέα έρευνα γεφυρώνοντας το κενό ανάμεσα στη γη, τον Άρη και τη Σελήνη.
Μεγέθυνση από την αρχική φωτογραφία.Αυτή η καταπληκτική φωτογραφία αποκάλυψε μία αλάθητη εικόνα ενός ισόπλευρου τριγώνου -μιας δισδιάστατης βάσης μιας τετράεδρης γεωμετρικής και σήμα κατατεθέν της πολυδιάστατης φυσικής-να αποθανατίζεται σε έναν σεληνιακό κρατήρα, στο κέντρο της σελήνης.
Ήταν κόλπο από φως και σκια, όπως αρέσκεται η ΝΑΣΑ να λέει... ή ήταν αλήθεια; Εξοπλισμένος με ένα 486 προσωπικό υπολογιστή, με έναν 1600 dci σαρωτή και μια ποικιλία από τελευταίας τεχνολογίας ψηφιακής επεξεργασίας προγράμματα-πιο δυνατά από τα μηχανήματα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων και υπαλλήλων της ΝΑΣΑ πριν από 25 χρόνια, ξεκίνησε να αναλύει εκ νέου τις φωτογραφίες από τον υπολογιστή του.
Ονομάστηκε από τον Hoagland:The Shard, ένα καταπληκτικό αντικείμενο το οποίο έστεκε περίπου 1,5 μίλια πάνω από την επιφάνεια της σελήνης (κρίνοντας από την γεωμετρία της σεληνακάτου από την αρχική φωτογραφία). Σε έναν κρατήρα χτυπημένο στην σεληνιακή επιφάνεια και εκθετημένο δισεκατομμύρια χρόνια σε αστεροϊδείς και σε βομβαρδισμό από μικρομετεορίτες το Shard ήταν αρκετά ανώμαλο, προκλητικά όρθιο, ένα κτίσμα σε σχήμα κορίνας με μια ακανόνιστη κορυφή, με πρησμένη μέση και στενή βάση (πόδια).
Πίσω στην βορειοανατολική (δεξιά) πλευρά της φωτογραφίας του Lunar Orbiter βρίσκεται ένα εξίσου περίεργου σχήματος σκια του καταπληκτικού αντικειμένου - που καθρευτίζει σε έναν βαθμό την μοναδική μορφολογία του Shard. Η σκια ήταν ακριβώς σε σχέση και με την διαμόρφωση του εδάφους πάνω από το οποίο το αντικείμενο στέκετε. Επιπροσθέτως η σκια ήταν ακριβώς σε σχέση με τον μήνα και την ώρα, την γωνία λήψης από το σκάφος και την πραγματική γωνία του ήλιου και της φωτεινότητας τους αντικειμένου όταν πάρθηκε η φωτογραφία: μέσα Φεβρουαρίου του 1967.
Ήταν αυτή η σκια περισσότερο από κάθε άλλη οπτική γωνία του αντικειμένου, η οποία στα μάτια πολλών παρατηρητών, οριστικοποίησε την πραγματικότητα του Shard ως ένα ακραίο ανώμαλο και πιθανό κατασκεύασμα στη σελήνη.
Το καθαρό ύψος και σχήμα του αντικειμένου επίσης συνηγορούσαν για καταγωγή πολύ πιο πρόσφατη από το πολύ αρχαίο, στρογγυλό και διαβρωμένο σεληνιακό περιβάλλον που το περιβάλλει. Βρίσκεται νοτιοδυτικό της περιμέτρου του Sinus Medii, απέναντι από έναν αρχαίο κρατήρα που ονομάζεται Flammarion, το αντικείμενο έχει καταφέρει με κάποιον τρόπο να αψηφά τους νόμους της εντροπίας, οι οποίοι έχουν καταστρέψει το περιβάλλον, σύμφωνα με τα στοιχεία της γεωχημικής και την ισοτοπική ηλικία. Η βροχή από μετεωρίτες και η απουσία από "πρόσφατη" γεωλογική δραστηριότητα θα έπρεπε να είχαν μειώσει το αντικείμενο σε κομμάτια μη αναγνωρίσιμα από το περιβάλλον δισεκατομμύρια χρόνια πριν, αλλά βρίσκεται εκεί προκλητικό, ανεξήγητο, να στέκεται ακόμα.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΗΓΗ : ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ DARK MISSION - THE SECRET HISTORY OF NASA του RICHARD HOAGLAND και MIKE BARRA ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΙΣΤΟΛΟΓΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου