«Αναφερόμαστε στην ιστορική μνήμη στην Ελλάδα και συνήθως ο λόγος γίνεται για τις χαμένες πατρίδες στην Μ. Ασία. Ξεχνάμε όμως ότι πάνω από μισό εκατομμύριο μουσουλμάνοι, άφησαν χαμένες πατρίδες στα Βαλκάνια. Ποιος θυμάται ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια χαμένη πατρίδα για τους Εβραίους;…»
Αντώνης Λιάκος, καθηγητής «Ελληνικής»(!) Ιστορίας
Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών
Η προπαγάνδα περί «πολυπολιτισμικής Βαλκανικής Μητροπόλεως»
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες αυτού του τόπου, έχουν δηλώσει ευθέως ότι μέσα στα επόμενα χρόνια η Θεσσαλονίκη, η συμπρωτεύουσα του Ελληνικού Βορρά, πρόκειται να μετατραπεί σε μία πολυεθνική μεγαλούπολη των τριών εκατομμυρίων κατοίκων και να καταστεί η «Μητρόπολη των Βαλκανίων». Μάλιστα, τον περασμένο Σεπτέμβριο, στην συνέντευξη που παρεχώρησε στα πλαίσια της ΔΕΘ στην Θεσσαλονίκη, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ George Παπανδρέου, εκτός των άλλων γελοίων και τυχάρπαστων που είπε (όπως π.χ. ότι χαίρεται όταν ένας ξένος κρατάει την Ελληνική σημαία), μίλησε επανειλημμένως για μία «σύγχρονη, ανοικτή και πολυπολιτισμική» Θεσσαλονίκη, που πρέπει να αντισταθεί στην «λογική της ξενοφοβίας» και να διατηρήσει τον… «πολυπολιτισμικό» της χαρακτήρα…
Τον περασμένο Ιούνιο, επίσης, στην συμπρωτεύουσα, με πρωτοβουλία του ιδρύματος Κόκκαλη και του Αμερικανικού Κολλεγίου, έγινε επίσημη παρουσίαση ενός βιβλίου με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Θεσσαλονίκη – πόλη των φαντασμάτων Χριστιανών, μουσουλμάνων και Εβραίων» (προσέξτε: όχι Ελλήνων αλλά… Χριστιανών!).
Συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου κάποιος «καθηγητής» Μαζάουερ, απ’ το Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αντιληφθεί κανείς, ότι και μόνο ο τίτλος αυτού του βιβλίου αμφισβητεί ευθέως τον εθνικό ελληνικό χαρακτήρα, όχι μόνον της Θεσσαλονίκης, αλλά και ολοκλήρου της Μακεδονίας!
Χαρακτηριστική είναι η παρουσίαση του βιβλίου από την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», όπου στο ένθετο «Βιβλιοδρόμιο», μεταξύ άλλων έγραψε: «Στο νέο του βιβλίο ο Μαρκ Μαζάουερ σηκώνει το πέπλο της διακοινοτικής κληρονομιάς της συμπρωτεύουσας και δημιουργεί ένα αλληγορικό σύμπαν γεμάτο θαυμασμό για τις χαμένες πατρίδες της ανεκτικότητας και της πολυπολιτισμικότητας»!!!
Γιατί όμως τόσο ενδιαφέρον για την Ελληνική Συμπρωτεύουσα; Ποιοι είναι που θέλουν την Θεσσαλονίκη –την νύμφη του Ελληνικού Βορρά-, μία «πολυεθνική» και «πολυπολιτισμική» τερατούπολη των Βαλκανίων και δεν το κρύβουν;
Οι Εβραίοι και η… «Μητέρα του Ισραήλ»!
Απόλυτα σχετικό προς τα ανωτέρω, είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται μεγάλες επενδύσεις στην οικονομία της πόλεως από εβραϊκά κεφάλαια. Σύμφωνα με έγκυρους οικονομικούς αναλυτές, ποσοστό μεγαλύτερο από το 50% της οικονομίας της Θεσσαλονίκης ελέγχεται από πολυεθνικές που είτε εξυπηρετούν ισραηλινά συμφέροντα, είτε ανήκουν απευθείας σε εβραίους. Ανάμεσα στις άλλες επενδύσεις τους (καζίνο, βιομηχανικά κέντρα κ.λπ.), βρίσκεται και η αγορά μέσων μαζικής ενημερώσεως (εφημερίδες, τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί κ.ά.).
Κάνοντας μια απλή μαθηματική σύγκριση στις μερικές χιλιάδες που αριθμεί η εβραϊκή κοινότητα στην Θεσσαλονίκη σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, και τα ποσοστά επενδύσεων και ιδιοκτησιών που κατέχει, αντιλαμβανόμαστε την ισχύ και την δύναμη της παρασιτικής αυτής μειοψηφίας στην Ελληνική συμπρωτεύουσα.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι για τους απανταχού σιωνιστές η Θεσσαλονίκη ήταν και παραμένει η «Μητέρα του Ισραήλ». Οι ίδιοι δεν κρύβουν ότι θέλουν τον έλεγχό της σαν προγεφύρωμα από το Ισραήλ στην Ευρώπη και προς τούτο έχουν εργαστεί ποικιλοτρόπως και συστηματικώς. Δεν είναι καθόλου τυχαία π.χ. η ανέγερση τα τελευταία χρόνια πολλών εβραϊκών μνημείων και μουσείων, που υπενθυμίζουν σε όλους την… εβραϊκότητα και το δήθεν εβραϊκό ιστορικό παρελθόν της πόλεως αυτής.
Η Ιστορία όμως δεν γράφεται ούτε με ανεγέρσεις μνημείων «ολοκαυτώματος», ούτε με αμερικανόφερτες μελέτες υπόπτου καταγωγής «καθηγητών»…
Ιστορική αναδρομή
Κατά τους αιώνες του Βυζαντίου, η Θεσσαλονίκη αποτελούσε το δεύτερο πληθυσμιακό, πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο της Αυτοκρατορίας –την Συμβασιλεύουσα του Βυζαντινού Ελληνισμού. Εικοσιτρία χρόνια πριν την Άλωση της θρυλικής Πόλεως των Κωνσταντίνων, μόλις στα 1430, η Θεσσαλονίκη θα βυθιστεί στο σκοτάδι της μαύρης σκλαβιάς για τους επόμενους 5 αιώνες, πέφτοντας στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων, στις ορδές των βαρβάρων του Μουράτ…
Την περίοδο εκείνη της Αλώσεως, η εβραϊκή παρουσία στην Θεσσαλονίκη ήταν αρκετά ισχνή. Ουδέποτε, άλλωστε, από την αρχαιότητα, η Θεσσαλονίκη διέθετε ισχυρή εβραϊκή κοινότητα. Από την ίδρυση μάλιστα της πόλεως (4ος αι. π.Χ.) μέχρι σήμερα, ο πληθυσμός της περιελάμβανε τόσο μηδαμινό αριθμό εβραίων, που οι ιστορικοί απαξιούσαν την καταγραφή του.
Η μεγάλη πλημμύρα της Θεσσαλονίκης απ’ την εβραϊκή λαίλαπα ξεκίνησε κατά τον 16ο αιώνα, μετά την ομαδική εγκατάλειψη των εβραίων της Ισπανίας, εξαιτίας των διώξεων που υπέστησαν εκεί από την Ιερά Εξέταση. Μία δεύτερη μαζική εγκατάσταση θα παρατηρηθεί επίσης γύρω στα 1720, από εβραίους προερχόμενους απ’ την Ιταλία. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Τούρκος κατακτητής έφερε και εγκατέστησε σε αυτή την πόλη τους εβραίους ως συνεργάτες του.
Οι βδέλλες αυτές, εκμεταλλευόμενες στο έπακρο την δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει ο Ελληνισμός κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας, επιδόθηκαν στην αγαπημένη τους ενασχόληση, την τοκογλυφία, θησαυρίζοντας εις βάρος του ελληνικού στοιχείου. Όπως οι ίδιοι ομολογούν στα «Χρονικά»: «Από τον 18ο αιώνα, καθώς ο χρηματικός φόρος γενικεύθηκε στην οθωμανική αυτοκρατορία, ολοένα και περισσότερα χωριά άρχισαν να δανείζονται από πλούσιους εβραίους ή τούρκους με πολύ υψηλό επιτόκιο, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σταδιακά σε τσιφλίκια, στο βαθμό που οι κάτοικοι των χωριών αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στους βαρείς φόρους και τους αυξανόμενους τόκους. Πολλά χωριά από τη Θεσσαλονίκη είχαν αυτή την τύχη» («Χρονικά», Μάιος-Ιούνιος 1994).
Η απομυζητική δραστηριότητα των εβραίων εις βάρος του Μακεδονικού Ελληνισμού συνεχίστηκε και κατά τα χρόνια της Επαναστάσεως. Όπως προκύπτει από το ίδιο εβραϊκό περιοδικό: «Στα 1821, κατά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης, πολλοί "χριστιανοί" της Θεσσαλονίκης συνελήφθησαν. Για την απελευθέρωσή τους, οι Τούρκοι αξιωματούχοι εισέπραξαν ως λύτρα 440.000 γρόσια.
Για να συγκεντρώσουν αυτό το ποσόν οι "χριστιανοί", δανείσθηκαν από Εβραίους τραπεζίτες προς 30-50% επιτόκιο, με ενέχυρο τιμαλφή και σκεύη των ναών, λαμβάνοντας μετρητά το ένα δεύτερο ή ένα τρίτο της αξίας. Δυστυχώς δεν ξέρουμε από ποιους τραπεζίτες».
Εκτός της «αργυραμοιβίας» (ήπιος και εξωραϊσμένος όρος της τοκογλυφίας), οι εβραίοι της Θεσσαλονίκης –και γενικότερα της Μακεδονίας-, πιστοί στην απαράβατη εντολή του σιωνισμού, όπως αυτός πηγάζει απ’ τις ραββινικές παραδόσεις περί αιώνιας διαπάλης Ελληνισμού-Εβραϊσμού, επιδόθηκαν με όποιον τρόπο μπορούσαν στην καταστολή του εθνοαπελευθερωτικού Αγώνος των Ελλήνων, πάντοτε συνεπικουρώντας στα βάρβαρα μογγολικά ένστικτα των Τούρκων Οθωμανών. Το όνομα του εβραϊκής καταγωγής σφαγέως του Μακεδονικού Ελληνισμού Ταάλ Μπέη προκαλούσε τον φόβο και τον τρόμο στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Μακεδονικής επικράτειας. Επίσης, στην καταστροφή της Ναούσης (Απρίλιος 1822), ειδικό ρόλο υπέρ των Τούρκων, έπαιξε ένοπλο τμήμα 700 εβραίων της Θεσσαλονίκης.
Η παροικία τους στην πόλη αυτή προσέφερε αναμφίβολα κάθε είδους πολύτιμες υπηρεσίες στους Τούρκους, αφού οι εκπρόσωποί της διακρίθηκαν σε πλείστες περιπτώσεις, εκτός από φοροεισπράκτορες, και σαν καταδότες των Ελλήνων…
Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-13
Είναι γεγονός ιστορικά τεκμηριωμένο, ότι οι εβραίοι ουδέποτε μπόρεσαν να «χωνέψουν» την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, αλλά και μέρους της ανέκαθεν Ελληνικής Μακεδονίας, από τον Ελληνικό Στρατό, κατά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13… Η πολυεθνική σύνθεση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η καταπίεση του εθνικού και πολιτικού αισθήματος των Ελλήνων και πολλοί άλλοι παράγοντες, επέτρεπαν επί αιώνες ολόκληρους στο εβραϊκό στοιχείο να ασκεί ανενόχλητο την οικονομική του δραστηριότητα, παρασιτώντας επί του γηγενούς πληθυσμού και απολαμβάνοντας πληρών ελευθεριών από την Οθωμανική εξουσία.
Όταν όμως η Θεσσαλονίκη ενσωματώθηκε στο νέο Ελληνικό κράτος, η εβραϊκή δραστηριότητα έμελλε –φαινομενικά, έστω- να λάβει άδοξο τέλος. Ο διεθνής σιωνισμός στόχευε ανέκαθεν στην απόσπαση της Μακεδονίας από τον ελλαδικό κορμό και οι ραδιουργίες που χρησιμοποίησε σε όλα τα επίπεδα κατά την διάρκεια του 20ού αιώνος (μέχρι και σήμερα…) το αποδεικνύουν περίτρανα.
Είναι άγνωστο σε πολλούς ότι η ίδρυση του «Μακεδονικού Κομιτάτου» των Βουλγάρων, τρομοκρατική-δολοφονική οργάνωση που τόσο βασάνισε τους Έλληνες της Μακεδονίας κατά τα έτη 1900-1908, υπήρξε έμπνευση των βουλγαριζόντων κρυπτοεβραίων Γιοζέφ και Γιάγκωφ. Όπως επίσης ότι η περίφημη επανάσταση του «Ίλιντεν» το 1905, στηρίχθηκε κατά ένα μέρος στους εβραίους, υπό την ενεργό συμμετοχή των αδελφών Καμχή.
Κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, οι εβραίοι της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι ήλεγχαν την στοά “Alliance”, συγκέντρωσαν υπό μορφή εράνου το αμύθητο ποσό των 650.000 χρυσών λιρών, το οποίο και παρέδωσαν στην Τουρκία (βλ. δημοσίευμα εφημ. «Εστία», 9.10.1912), ενώ μέλη της εβραϊκής κοινότητος συγκρότησαν εθελοντικό σώμα το οποίο πολέμησε κατά του Ελληνικού Στρατού στο πλευρό των Τούρκων.
Εξ άλλου, σε συνέδριο που διεξήχθη το 1992 στην Θεσσαλονίκη, με θέμα τις εβραϊκές κοινότητες στην Νοτιοανατολική Ευρώπη τους τελευταίους πέντε αιώνες, η εβραία «ιστορικός» Ρένα Μολχό παραδέχθηκε την αντίδραση των εβραίων της περιοχής στην ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στην ελληνική επικράτεια. Προβαίνοντας ταυτοχρόνως σε ψευδέστατους ισχυρισμούς της μορφής ότι από τα… Ελληνιστικά χρόνια η πλειοψηφία των κατοίκων της Θεσσαλονίκης ήσαν εβραίοι!
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι μόνο τυχαία δεν ήταν η δολοφονία του βασιλέως Γεωργίου Α΄, μόλις λίγο διάστημα μετά την απελευθέρωση της συμπρωτεύουσας. Δολοφονία που χρεώθηκε σε έναν τρελό μεθύστακα, ονόματι Σχινά, αλλά στην ουσία απετέλεσε την απαρχή του καταστροφικού Εθνικού Διχασμού που επακολούθησε τα επόμενα χρόνια και οδήγησε στον τραυματισμό της Μεγάλης Ιδέας στην αποβάθρα της Σμύρνης, καθώς και στον βίαιο ξεριζωμό εκατομμυρίων Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τους εξισλαμισμένους εβραίους –«ντομνέδες» του Κεμάλ.
«Συμπτωματικά»: ο Κεμάλ γεννήθηκε στην εβραϊκή συνοικία της Θεσσαλονίκης και ηγήθηκε του Κινήματος των Νεοτούρκων, κηρύσσοντας και κάνοντας πραγματικότητα την γενοκτονία όλων των χριστιανικών πληθυσμών της εναπομείνασας Οθωμανικής επικράτειας (Ελλήνων του Πόντου, της Ιωνίας, Αρμενίων κ.ά.). Κι άλλη μία «σύμπτωση» (όταν η σύμπτωση είναι διαρκώς επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση…): τα ανθελληνικά πογκρόμ του τουρκικού όχλου ενάντια στην Ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινουπόλεως, τον Σεπτέμβριο του 1955, υποκινήθηκαν από την φήμη της δήθεν τοποθέτησης εκρηκτικού μηχανισμού στην οικία του «Πατέρα των Τούρκων» Μουσταφά Κεμάλ, στην Θεσσαλονίκη. Οικία που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να θεωρείται «τόπος προσκυνήσεως» των Τούρκων, αλλά και των δήθεν «ελλήνων» μουσουλμάνων της Θράκης.
Υπονόμευση της Μακεδονίας και εβραϊκές ραδιουργίες
Οι σιωνιστικές ραδιουργίες για την υπονόμευση της Μακεδονίας και της Ελληνικής Συμπρωτεύουσας, συνεχίστηκαν και κατά τα χρόνια που ακολούθησαν την Απελευθέρωση. Η πρώτη πολύ καλά οργανωμένη αντίδραση του Μακεδονικού πληθυσμού ενάντια στους εβραίους εκμεταλλευτές του, εκφράστηκε με την πυρπόληση της εβραϊκής συνοικίας Καμπέλ, καθώς και της συναγωγής της, από την Ελληνική Εθνική Ένωση, γνωστή με τα αρχικά Ε.Ε.Ε. Ήταν μία απάντηση των Θεσσαλονικέων στις απάνθρωπες και μισελληνικές ενέργειες των αιωνίων καταπιεστών τους.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην ευαίσθητη περιοχή της Μακεδονίας, και συγκεκριμένα στην εβραϊκή κοινότητα «Φεντερασιόν» της Θεσσαλονίκης, αναπτύχθηκε η πρώτη κομμουνιστική οργάνωση (ΣΕΚΕ), με ιδρυτικά στελέχη αποκλειστικά εβραίους! Το ανθελληνικό μένος των σιωνιστών βρήκε έκφραση στο μετέπειτα ΚΚΕ, ένα κόμμα το οποίο σε κρίσιμες για το Έθνος μας περιόδους διαδραμάτισε έναν αισχρό και προδοτικό ρόλο, εξυπηρετώντας δουλικά και ανερυθρίαστα τα σχέδια του σλαβικού επεκτατισμού.
Το εβραιογενές ΚΚΕ, άλλωστε, ουδέποτε απέκρυψε τις επιδιώξεις του για απόσπαση της Μακεδονικής γης από τον ελλαδικό κορμό και προς τον σκοπό αυτό έδρασε με αιματηρότατα αποτελέσματα για την Πατρίδα μας (καταστροφικός συμμοριτοπόλεμος 1944-49). Ήδη όμως από το 1927, οι εβραίοι ιδρυτές του ΚΚΕ Αβραάμ Μπεναρόγια και Κουν Βεντούρα, ως εκλεγμένοι βουλευτές, έθεσαν θέμα ανεξαρτητοποιήσεως της Μακεδονίας μέσα στην Ελληνική Βουλή!!
Το πλήρωμα του χρόνου έφθασε για τους εβραίους της Θεσσαλονίκης στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, κατά την διάρκεια της Γερμανικής στρατιωτικής παρουσίας στην χώρα μας στα έτη 1941-44. Είναι χαρακτηριστικό ότι προπολεμικώς η πόλη αυτή αριθμούσε 158 χιλιάδες κατοίκους, εκ των οποίων οι 62 χιλιάδες ήσαν εβραίοι. Πριν την ανταλλαγή πληθυσμών του 1922 οι Τούρκοι αριθμούσαν 46.000, ενώ το ελληνικό στοιχείο υπολειπόταν (40.000). Δεν είναι υπερβολή, λοιπόν, να πούμε ότι εν έτει 1944, η Θεσσαλονίκη, μετά την συστηματική εκκένωσή της από τους εβραίους, είχε καταστεί από «διαμάντι της εβραϊκής διασποράς», πρωτεύουσα του Ελληνικού Βορρά!
Αντί επιλόγου
Ερχόμενοι στο σήμερα, αντιλαμβανόμαστε ότι οι σημερινές πολιτικές συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές και πολύ πιο επικίνδυνες για το Έθνος μας από αυτές των παρελθουσών δεκαετιών. Το προαιώνιο σχέδιο της αποσύνθεσης και εξόντωσης του Ελληνισμού δεν βρίσκεται στην αρρωστημένη φαντασία κάποιων «ακραίων εθνικιστικών κύκλων», αλλά αποτελεί μία καθημερινή πραγματικότητα.
Τα ύπουλα σχέδια του διεθνούς σιωνισμού -που ελέγχει την παγκόσμια υπερδύναμη των ΗΠΑ-, για «επαναχάραξη των συνόρων στη Βαλκανική» και «αναδιάταξη των βαλκανικών κρατών» βρίσκονται στα σκαριά. Μετά την παραχώρηση της ονομασίας της Μακεδονίας μας στο κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων, έπεται η αμφισβήτηση της Ελληνικότητος αυτής της ίδιας της Ελληνικής Μακεδονίας. Γεγονότα όπως η… ανακάλυψη «καταπιεζομένων μειονοτήτων» εκεί όπου δεν υπάρχουν, η ισχυροποίηση του αλβανικού εθνικισμού και η προπαγάνδα περί «πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης», όχι μόνο δεν είναι συμπτωματικά και άσχετα μεταξύ τους, αλλά αποτελούν μέρη της ίδιας συνομωσίας του Αιώνιου Τοκογλύφου, στην προσπάθειά του να αφανίσει τον μοναδικό αντίπαλό του από καταβολής της Ιστορίας.
Χρέος των Ελλήνων Εθνικιστών, χθες, σήμερα, πάντοτε, να αντισταθούν στην λήθη που έχουν επιβάλει στον λαό μας και να ματαιώσουν για πάντα τα σχέδια του Ενός και Μοναδικού Εχθρού, για την καταστροφή του διαχρονικού αντιπάλου του σκοταδισμού: του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Ιωάννης Μάνεσης
